Een kant en klaar geheim

uit je Turkse winkel

Lieve mensen welkom hier! Cooking the Med bestaat door jou als vaste gast aan tafel. Voor de prijs van een flesje olijfolie schuif je ook aan en geniet je elke twee weken met volle teugen van Mediterrane smaken van Oost naar West, van traditioneel tot modern
(en soms wat verder dan alleen dat grote Middellandse zeegebied, want mensen en recepten houden zich niet aan grenzen.)

Café Mazahar is de naam van één van mijn laatste kookboeken en ook de naam van mijn pop-up, de volgende editie samen met Matay de Mayee van Haniye komt in het voorjaar, stuur me een bericht als je op onze mailinglijst wilt.

---

Het gebeurt gewoon niet echt vaak dat ik kant en klare dingen koop. Behalve als het lekker genoeg is, en ik niet de tijd of zin heb om het zelf te maken. Zoals manti, daar heb ik vrijwel altijd zin in, maar vrijwel nooit de tijd.

Manti is trouwens een prachtwoord voor een pastafamilie zo uitgestrekt als een Aziatische steppe.

Dat is gelijk ook de oorsprong van manti, want ze (ik vind veel dingen een ze) wordt gegeten van Afghanistan en Centraal Azië, de Kaukasus tot Turkije, Armenië en de Armeniers in Libanon. Waarschijnlijk stopten Turkmeense en Mongoolse handelsmannen het al eeuwen terug in hun proviandtassen op hun reizen. Gelukkig voor ons bestaat hun manti nog steeds in allerlei maten en vormen. Zoals deze enorme Afghaanse manti die ik twee jaar geleden maakte met de allerleukste Shahnaz. Ze draaide er haar hand niet voor om, en het werden grote en fantastische manti, waar we een hele middag aan besteden om ze te maken. Je ziet in het tl licht van de foto denk ik nog steeds wel hoe niet normaal lekker ze waren.

de Afghaanse manti van Shahnaz

Maar, don’t worry, hieronder vind je dus niet een recept voor de enige echte handgemaakte Afghaanse manti. Hoewel ik daar dus zeker ook een pleitbezorger voor ben haha, maar niet vandaag.

Nee, hieronder vind je een van mijn grootste hacks als ik met weinig tijd een geweldig gerecht op tafel wil zetten. Voor onszelf of zoals laatst voor vrienden waarbij ik maar een uur had om een tafel vol te koken.

Het gaat allemaal om iets geweldigs: kant en klare Turkse manti.

Die zijn in tegenstelling tot hun Afghaanse neef piepklein: mini buideltjes gevuld met vlees en specerijen. Je hoeft ze alleen maar even te koken en voilà. Ik maak er in 5 minuten saus bij, die zowel klassiek als niet klassiek is en die je straks ook met heel veel andere pasta wilt eten. Eigenlijk is het 1 saus die bestaat uit 2 belangrijke condimenten en romige yogurt, die ook allemaal los geweldig zijn. Het zou klassiek Turks kunnen zijn, maar dat is het toch net niet. Je vindt de Turkse manti in plastic zakken in de diepvries van je Turkse winkel. Eenmaal ontdekt bekijk je je Turkse supermarkt ineens met heel andere ogen. Het is een ongelofelijk verrukkelijke heerlijkheid, die in al zijn bevroren perfectie gewoon op ons ligt te wachten. Hulde aan de Turken! Alleen al daarom.

En over Turken gesproken, ik was afgelopen week ook nog in de besneeuwde bergen met vrienden, waaronder met Burak uit Istanbul. Je begrijpt dat ik dat gelijk heb benut om met hem al skiënde uitgebreid te praten over dat geweldige Turkse eten. Ik at knödel voor lunch maar droomde hardop over kebab! Er zijn mij geweldige trips in het vooruitzicht gesteld naar het mooie Ayvalik (ik wil daarheen sinds ik deze fantastische Turkse serie keek). Waar ik dan graag allerlei obscure kebab wil eten (van ingewanden etc). Maar voor ik verder Turksig afdwaal, terug naar de manti-hemel in 10 minuten.

Betalende lezers van Cooking the Med lezen hieronder alles over dit Turkse pasta fenomeen en krijgen het recept om zelf thuis in 10 minuten een feestelijke verrukking op tafel te zetten.