De allercitroenigste citroengelato/granita

en hoe ontwikkel je eigenlijk een recept?

Lieve mensen, welkom bij Cooking the Med. Geweldig leuk dat je dit leest.

Vind je het hier leuk/interessant/lekker? Kom aan tafel, door jou kan ik doorgaan. Voor 5 euro per maand schuif je aan en geniet je elke twee weken met volle teugen van Mediterrane recepten en hun verhalen, van Oost naar West, van traditioneel tot modern.

(en soms wat verder dan het grote Middellandse zeegebied: mensen en recepten houden zich niet aan grenzen).

Zijn er gerechten waar je meer van wilt (w)eten? Laat het me weten.

---

Want hoe gaat dat eigenlijk, een recept creëren, of beter ontwikkelen? Dat laatste woord dekt de lading wel goed, het is een ontwikkeling die je samen met het recept doormaakt. Meestal denk ik er niet over na want het is mijn tweede natuur. Maar het is natuurlijk wel een proces. De bubbelende Carla Lalli Music wijdt er hele substack posts aan. Ik vond dat leuk om te lezen. En ik dacht: eigenlijk best fascinerend hoe dat werkt, en misschien ook voor jullie om te ontdekken? En het werkt ook voor iedereen weer anders denk ik. Als ik voor mezelf spreek doe ik bijvoorbeeld alles op gevoel. Ik ga van associatie naar associatie. Vaak is het ook een soort spiegel van mijn werkelijkheid wat ik maak en kook. Dus in deze substack leg ik jullie in maar eens even stappen uit hoe dit ultieme citroengranita/gelato (ik beloof je het is echt heel anders dan anders) recept tot stand kwam. Ik hoop dat je het leuk vindt en ik hoop ook dat je er door geinspireerd raakt.

Omdat het zonnig weer wordt en ik voor delicious. bezig ben met een ijsproductie met het fantastische Miuz (een must om heen te gaan) kwam ijs als een oorwurm mijn hoofd in. Versterkt doordat ik elke dag langs die andere favoriet Massimo fiets: dus heel goed ijs, beter Italiaanse gelato te noemen, is eigenlijk een constante liefde. Pistache met slagroom eet ik daar het liefste (dat is zo’n vetgoede combi, dat moet je proberen). Hij maakt natuurlijk pistacheijs van de allerbeste pistache. En….de ijswurm werd luider en luider.

GELATOLESJE
Nu we het toch over gelato hebben: even kort het verschil tussen ijs en gelato: ijs (als in ice cream) heeft meer room en vet en vaak ook ei als basis terwijl gelato minder room, meer melk en dus minder vet bevat. Daarnaast wordt het langzamer gedraaid, met minder lucht in het ijs, een zachtere structuur en kleinere ijskristallen. Ook doordat er meer suiker in zit (dat dan weer wel). Het wordt ‘warmer’ geserveerd (-10/-12 tegenover -16/-18 voor gewoon ijs) waardoor gelato zachter en minder koud in je mond terecht komt. Als je veel gelato eet zoals ik en je krijgt ineens een ‘gewoon’ ijsje dan denk je dus bah wat koud! Ook de reden waarom je gelato gewoon hele jaar door kunt eten.

Ok, ik ga weer even verder met mijn recept zoektocht. Deze week had ik ook een proefsessie met nieuwe producten die we ontwikkelen voor SOUQ. Productontwikkeling dat is trouwens ook leuk om het over te hebben, maar dat kan pas als deze ronde in de winkel ligt. En dat duurt nog even (ook een vast onderdeel van productontwikkeling trouwens: wachten). Afijn, we doen iets met gekonfijte citroen. Tot zover niks nieuws.

De vangst in associatieland tot nu toe:

gelato

gekonfijte citroen

NOG MEER CITROEN
Toen kwam er nog meer citroen: want Said (mijn echtgenoot voor nieuwe lezers) neemt steeds Italiaanse bio citroenen met blad eraan mee van de Turkse super of Italiaanse winkel. Dus overal liggen die verrukkelijke citroenen in huis (ook omdat ze zo mooi zijn). Soms nog met geurend bloemetje aan de tak ook. Ik hou zo van die citroenen, bijvoorbeeld in dunne plakjes met wat fleur de sel en olijfolie, zoals op Sicilië of aan de Amalfikust. Je kunt ze gewoon met schil en en al eten, zoet en licht bitter! En toen kwam ik online een Italiaanse citroenlimonade met een snuf zout tegen: een oud Siciliaans recept. Dat leek me gelijk zo lekker. Friszuurzoet met een kick van zout! Superdorstlessend ook als het warm is.

het groen is al verdroogd maar er zitten nog bloemetjes aan en die ruiken zo lekker (oranjebloesem)

En ook werd mijn hoofd gekatapulteerd naar de citroencake met Italiaanse citroenen uit For the love of lemons van Letitia Clarke, absoluut een van mijn favoriete auteurs trouwens. Maar die cake, zo licht en fris en zacht. Die maakte ik met Pasen.

Dus nu hebben we:

gelato

gekonfijte citroen

Siciliaanse/Italiaanse citroenen bio

de citroencake van Letitia

zout

De ijsmachine in mijn hoofd ging draaien en draaien. En daar kwam een heel verrassende granita/gelato uit, met twee elementen die je niet verwacht, maar die het heel speciaal maken. En nee daar hoort het zout niet bij.

Ik maak ook een sesampistachekrokant want die was ik toch aan het maken voor de ToumToum Club pop-up van zaterdag 10 mei. Past ook perfect hierbij.

Want iets knapperigs zoals een koekje, hoort bij ijs vind ik.

Betalende lezers leren hieronder hoe ik deze 100% vegan gelato meets granita maak. Kom je ook aan tafel voor 5 euro per maand? Lees daarna verder hoe ik dit recept uitwerkte, zodat jij het nu dit weekend nog ook kunt maken, als namiddag treat voor in de zon! Je krijgt ook het recept voor de sesampistache krokant, zodat het een heel volwassen dessert wordt. Je kunt er natuurlijk ook een ijskoude namiddag aperitivo van maken (sst dan gooien we er een scheut gin doorheen) en serveren met zoute amandelen.

Ik kwam ook nog een ander geweldig ijskoekje tegen, kant en klaar. wat perfect is om bij ijs te serveren. Het wordt ook wel papier genoemd?! Waar ik het over heb, dat lees je ook hieronder.

Ultiem citroenige gelato/granita met sesampistachekrokant

voor 4-6 personen